Ostatnie dni przyniosły ze sobą dużo wydarzeń - to jedne z tych dni, które nazywamy "intensywnymi" - z każdą kolejną rozmową telefoniczną wszystko zmienia się, niczym w kalejdoskopie. Trzeba być niezwykle cierpliwym, aby to wszystko zdzierżyć. Czasami zastanawiam się, czy nie lepiej było za komuny. Odpowiedź jest oczywista, że nie! Jednakże biorąc pod uwagę świat ludzi, których ciągnie w wysokie góry, nie wiem, czy wtedy nie było łatwiej. Tak wiem, cała ta kołomyja z paszportami, brakiem sprzętu, szyciem skarpet przez małżonki, robieniem czekanów, haków po godzinach (lub nie) w zakłądzie pracy, czy też skubanie gęsi, kaczek itd. Jednak wszystko udawało im sie organizować, orgasnizowali mały handelek i potem spokojnie pół roku mogli utrzymać się spokojnie w Polsce. Teraz trzeba mieć kasę i można wszędzie się dostać. Kwestia pieniędzy. Samolotem na miejsce, potem konie, osły, albo kolejka podwiozą.... Nie mówię, że wszyscy. Sama uważam, że jak można sobie ułatwić, to należy to robić, ale to jest czasami, jak z tymi ludźmi, którzy jadą na narty - metki z cenami wystają z ubrań i  niezarysowane narty lśnią w świetle wjeżdżają poranną kolejką na szczyt, rozciągają się i kierują w s stronnę restauracji, gdzie na tarasie wygrzewają się, popijają, paradują w swoich szpanerskich mundurkach, by wieczorem zjechać kolejką do miasteczka i w zaciszu hotelu poinformować wszystkich znajomych na fejsie, że spędzili cudowny dzień "na nartach"....
Tyle  żółci na dziś. . .

Zdjęcie to kąsek na ten rok - mam nadzieję, że gładko przejdzie....